Inspired by Molana's Poem: I cried because of this complaining creature Those are my longings and drunken screams By God, my city will be imprisoned without you I wish to wander in the mountains and the desert One hand is a cup and the other is a supporter I know such a middle dance is a dream زین خلق پر شکایت گریان شدم ملول آن های و هوی و نعره ی مستانم آرزوست والله که شهر بی تو مرا حبس میشود آوارگی کوه و بیابانم آرزوست یک دست جام باده و یک دست زلف یار رقصی چنین میانه ی میدانم آرزوست مولانا
Inspired by Ahmad Amir Khalili's Poem: I am the passion of the steps to reach you A city lost its heart when I fell in love with you The calmness of your smile is your miracle Beauty at home is the most subversive I am not drunk enough to ask for a pub Woe to the heart of a madman to ask a madman I want you, whatever you want me to be You are my life, my life is my life, my life is yours
من شوق قدم های رسیدن به تو هستم یک شهر دلش رفت که من دل به تو بستم آرامش لبخند تو اعجاز تو این است زیبایی تو خانه برانداز ترین است مستم نه از آن دست که میخانه بخواهم وای از دل دیوانه که دیوانه بخواهد میخواهمت ای هر چه مرا خواستنی تو تو جان منی جان منی جان منی تو
Inspired by Molana's Poem: Stolen because you are going inside my life You are my sardine, the prosperity of my farm دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من سرو خرامان منی ای رونق بستان من … مولانا
Inspired by Saadi's Poem: You know that I am not calm without you - I can't bear the burden of parting all these days Since the day I opened my eyes and saw you - That's why I don't see my relatives I love you, please don't leave - To your two eyes, which are not useful to me
Inspired by Roozbeh Bemani's Poem: Wherever there is a light, it is because of the fear of being alone O my lonely fear, here is a bright light Here, one feels the fear of the night Every day he talks about the thought of falling with the mountain Where I was alone in the night of Qiblah Here in this pole of silence, the nightmare is longer هر جا چراغی روشنه از ترس تنها بودنه ای ترس تنهای من اینجا چراغی روشنه اینجا یکی از حس شب احساس وحشت می کنه هرروز از فکر سقوط با کوه صحبت می کنه جایی که من تنها شدم شب قبله گاهه آخره اینجا تو این قطب سکوت کابوس طولانی تره (شعر از: روزبه بمانی)
Inspired by Ali Rafiei's Poem: I became famous in every city and country in disbelief I am locked in this role and my own prisoner Yesterday I regretted and repented Today I regret my regret
در کفر شدم شهره هر شهر و دیاری محبوس در این نقشم و زندانی خویشم دیروز پشیمان شدم و توبه نمودم امروز پشیمان ز پشیمانی خویشم
Reviews
There are no reviews yet.